Potoki mają swe łoża -
I mają granice morza
Dla swojej fali -
I góry, co tworza w niebie,
Mają kres dany dla siebie,
Nie pójde dalej!
Lecz serce, serce człowieka,
Wciąż w nieskończoność ucieka
Przez łzy, tęsknoty, męczarnie,
I wierzy, ze w swoim łonie
Przestrzeń i wieczność
pochłonie
I niebo całe ogarnie.
P.S Fotka z dzisiaj :) Była robiona jesteś 30 minut temu.