Między nami nic nie było!
Żadnych zwierzeń, wyznań
żadnych,
Nic nas z sobą nie łączyło
Prócz wiosennych marzeń
zdradnych;
Prócz tych woni, barw i blasków
Unoszących się w przestrzeni,
Prócz szumiących śpiewem
lasków
I tej świeżej łąk jesieni;
Prócz tych kaskad i potoków
Zraszających każdy parów,
Prócz girlandy tęcz, obłoków
Prócz natury słodkich czarów;
Prócz tych wspólnych, jasnych
zdrojów
Z których serce zachwyt piło,
Prócz pierwniosków i powojów
Między nami nic nie było!