-Coz jako 6 latek Bylem wzywany od oferm a ja Poprostu nie Moglem sie z nikim normalnie bawic.

Staralem sie ale po dluzszej chwili dostawalem zadyszki a wrecz dusznosci. Wszyscy mysleli ze Poprostu jestem odludkiem... Chetnie bym wyszed do dzieci i bawil sie z nimi ale wiedzialem jak to sie moze skoczyc.

Gdy wszyscy twarzali ze nie chce to juz czulem sie jak bym umarl, nie istnial. Ale co wtedy robilem? Jak kazde dziecko. Przewaznie plakalem w samotnosci. Gdy pewnego dnia rodzice wyszli do sklepu Otworzylem dzwi z mieszkania zamknolem je od zewnatsz i poszedlem sie bawic. Nie pomyslalem o konsekwecjach mojego poczynania. Niestety one o mnie nie zapomnialy. Po 30 minutach zabawy ktora byla jedynie bieganiem zemdlalem. Podobno nie umiano mnie ocucic i wezwano pogotowie.

Dostalem tam silne srodki na zwolnienie tetna. Nie wiem ile to trwalo. Ale przynajmniej Bylem teoretycznie normalny. Wszyscy co widzieli moj upadek na ziemie podbiegli.

Nabilem sobie guza - lekko sie zasmialem by rozluznic sytuacje.

- a co sie dzialo pozniej? Czy pan nadal chcial wychodzic?- zapytal. 

- tak bo przeciez Bylem dzieckiem. Nie wiedzialem jak naprawde moje zycie bylo kruche. Ale mniejsza z tym. Wiec wracajac do opowiadania. Gdy juz chodzilem do szkoly nie Bylem pilnym uczniem od samego poczatku mojej edukacji. Nauczycielka w 1 klasie stwierdzila ze zle sie rozwijam.

Co prawda nie umialem czytac plynnie ale to sie zdaza. Chodzilem na zajecia wyrownawcze z kazdego przedmiotu. Do szkoly pylem o 7 a wracalem o 18. To bylo straszne.

Codziennie uczyłem sie ponad moje Siły.

Nie miałem czasu dla Siebie i nic nie mogłem robic by to zmienic.

Zato w puzniejszym czasie sie do tego przyzwyczaiłem.

- to znaczy co pan robił ?

C.D.N

6