Siedzi w mojej głowie myśl, że Ciebie już nie ma. I ta myśl to efekt łańcucha przyczynowo-skutkowego, który niezauważalnie i obojętnie zjadał mi Ciebie. Mimo wszystko, jest to też myśl pustki, która dotyka najbardziej przychodząc razem z księżycem. Wtedy też odtwarza ona fantasmagoryczne wspomnienia w czasie przeszłym, niedokonanym. I Ty wiesz, i ja wiem również. Wiemy razem, że rozmowy są stanowczo przereklamowane.