jarmuż

już o tym raz coś skrobałam

oswajanie tego, czego nie ma: nie nie nie nie, no a przecież tak -> kiedyś

Ale jak, cnie? To wielkie zakłamanie, szrama w strukturze czasu, bo nie tak się łata krzywdy, drogi Świecie. nie tak się rozprawia z przeszłością.

Hm, że nie istsnieje czas? Oho, tak naprawdę nie mieszkamy w szklance przemijania e te ce

Szur, więc przez palce przesypuje mi się coś innego, nie czas mi umyka -

umyka życie, bezczas.

co -btw- jest przeciwieństwem czasu?

śmierć, powiedziałby ktoś, ale ona tylko istnieje w czasie, no nie

a co nie istnieje w czasie?

cóż

och /zmiana adresata, refleks i tak dalej/

Ty nie istniejesz w czasie, to znaczy: potrafisz nie istnieć w nim. Jesteś poza i w samym rdzeniu rzeczy 

wszech

rzeczy

jesteś solą i rysujesz horyzonty/ jesteś poza czasem i w nim/ jesteś we mnie

ale te kroki /nie takie /nigdy nie zabrzmią tak samo /żadne łzy żadne pęknięcia/ nic nie naprawi zepsutego kołowrotka
kręci się wrzeciono  ///  kloto lachezis atropo

zamykam oczy czy trzymam otwarte - wszędzie zieje rana

czytałam tę jedną książkę by roland b. Whatever.

echo głosu, dobrze było u stóp echa: usypiać budzić się i żyć.

echo oniemiało dawno temu, szukam ech echa w cieniu wszelkich słów

znowu i znów.