bez balsku.

Nie wiedziałam, ale tego nie można się spodziewać. Nie można przewidzieć... Jeden ogromny żal, kiedy widzisz, że została skrzywdzona w najbardziej dotkliwy sposób, pozbawiona wspólnej przyszłości z nim, pozbawiona marzeń, nadziei na jutro, sensu życia. A ty, stojąc obok, cierpisz razem z nią, nie potrafiąc jej pomóc. Czujesz niesamowitą bezsilność, wiesz, że cokolwiek powiesz, będą to puste słowa, które i tak nic już nie zmienią. Doskonale wiesz, że z jej oczu już nigdy nie zniknie ten smutek, nigdy już nie będą błyszczały, jak dawniej. Słyszysz, jak mówi, że już nie chce, nie widzi sensu, nie odczuwa potrzeby. Zauważasz, że samo bycie obok niej już nie wystarcza, jednocześnie nie możesz zrobić nic więcej... nic, co dałoby nadzieję. Nie potrafisz sobie wybaczyć tego, że robisz tak mało. Niepokorne myśli, niepokoje. I mijecie się, choć razem łatwiej iść pod wiatr.

***