Jestem cocker spanielem angielskim, nazywam się Luna.

Miałam być Stewartem, ale okazałam się dziewczynką.

Mam piękną biszkoptową sierść i brązowe oczka.

Mam grube brzuszko od mleka krówki.

Lubię gryźć wszystko co spotkam na swojej drodze.

Lubię jak na spacerach Czarek nosi mnie na rękach.

Trzęsę się jak jest zimno.

Cała wpadam w śnieg, tak, że mnie nie widać.

Czasem nasikam na panele.

Wydaje mi się, żę jak będę duża, to będę kotem.

Mam dużo gryzaków, którymi się bawie.

Od swojego jedzenia wole jedzenie innych.
Mam uszy jak słonik Dambo.

Lubię biegać za pluszową myszą.

Mam piękne czerwone Szelki z kryształkami i rozciągliwą smycz.

Lubię biegać.

Nauczyłam się biegać po schodach.

Mówią do mnie jakoś dziwnie, zmieniając swój głos jak do małego dziecka. Ja się wtedy cieszę.

Lubie gryźć mojego pana za uszy i go budzić . Przynoszę mu skarpety.

Lubię jeździć samochodem i patrzeć przez okno.

Czasem warcze i szczekam.

Boję się jeszcze wielu rzeczy, bo jestem malutka.

Nie lubię się kąpać  i nie lubię jak mnie czeszą.

Moje długie uszy wpadają mi do wody, jak piję.

Pięknie pozuję do zdjęc.

Dużo spię i czasem chrapię. A nawet potrafie spać z okiem otwartym do połowy.

Wyglądam jak zabaweczka.

Wszyscy mnie kochają.

Tak mniej więcej, ktoś napisał kiedyś o Lunie

można powiedzieć minęło dużo czasu ale ona jest taka sama tylko o wiele grubsza 

Musi się spotkać z Kredką i pokazać jak się bawi w śniegu