Cytaty i opisy dla wszystkich: ) 

Hej : ) Jakiś czas temu pisałam z moją przyjaciółką Natalią opowiadanie , które postanowiłam tu umieścić. Jest długie i nadal je piszemy. 

rozdział 1 :

przeprowadzka

Każdy dzień jest taki sam. Wstać,iść do szkoły,wrócić do domu i pójść spać.I tak w kółko. Moje życie było monotonne.

Jednak to wszystko zmieniło się , gdy poznałam pewnego chłopaka. 

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

Któregoś dnia mama oznajmiła mi,że przeprowadzamy się do innego miasta,bo moja mama znalazła sobie tam pracę. Ucieszyłam

się,ponieważ tu nie miałam przyjaciół ani chłopaka.Kilka dni potym wyjechałam wraz z mamą i bratem do Torunia. Były wakacje,

więc miałam czas na poznanie nowych osób.Dlatego też następnego dnia po przyjeździe do tego miasta poszłam na spacer do

pobliskiego parku z nadzieją poznania nowych znajomych. Na początku przechadzałam się sama po parku Było ciepło i postanowiłam,

iż kupię sobię lody na ochłodę. Podczas jedzenia ujrzałam przystojnego bruneta o niebieskich oczach.Bardzo mi się spodobał,

dlatego zacząłam mu się przyglądać uważnie. On to chyba zauważył,ale najwyraźniej mu to nie przeszkadzało. Chwilę później

podszedł do mnie.

- Jesteś tu sama? - zapytał miłym głosem

-Tak- odpowiedziałam równie miło

-Jak masz na imię-spytał chłopak

-Magda. A ty?

-Paweł

-Miło cię poznać

-Mogę się dosiąść?

-Oczywiście!- zgodziłam się bez wahania. 

Paweł usiadł koło mnie i kontynuowaliśmy naszą rozmowę. Rozmawialiśmy bardzo długo. Mówiliśmy o naszych pasjach i różnych

innych ciekawych rzeczach. Potem okazało się,że będziemy chodzić do tej samej szkoły po wakacjach. On jest ode mnie o rok

starszy i będzie szedł do drugiej gimnazjum ,a ja do pierwszej. Kiedy zjedliśmy wspólny jedzony deser zaczeliśmy spacerować.

-Jej już po siedemnastej. Szybko minęło-powiedziała ze zdziwieniem dziewczyna

-Racja. - powiedział po czym szybko dodał: Odprowadzić cię do domu?

-Tak. Fajnie by było - zgodziłam się

Chłopak odprowadził mnie do domu. Był to bardzo miły dzień dla mnie. Gdy weszłam do mojego pokoju jak na zawołanie pojawił

się mój brat.

-Nowa dziewczyna czy koledzy ? - zapytałam

Wiedziałam,iż chodzi o jedną z tych spraw , bo to było logiczne u Rafała,czyli mojego brata. 

-To też,ale to mnie nie było pięć godzin. Chłopak czy koleżanki?

Zaśmiałam się. - Musiałeś , prawda ? 

-Tak - odpowiedział również śmiejąc się

-Chłopak. Więcej nie zamierzam mówić

Rafał się tylko uśmiechnął i pokręcił głową. A ja ruszyłam w kierunku kuchni. On nie chciał mi dać spokoju i zagrodził mi

drogę.

-Mów dalej 

-Oj braciszku ty zawsze musisz wszystko wiedzieć- powiedziałam i westchnęłam

-No to słucham

Weszliśmy do mojego skromnego pokoju. Usiadłam na łóżku , a Rafał na przeciwko mnie.Zaczęłam mu opowiadać o wydarzeniach 

z parku. On tylko słuchał z zaciekawieniem. 

-Już wszystko ci opowiedziałam.Możesz iść?

-Nie,nie mogę 

-Ale czemu?

-Teraz ci pomogę - powiedział mój kochany braciszek

-Jak zamierzasz to zrobić?

-Zobaczysz. Poczekaj idę na chwilę na dół. Zaraz wrócę

-Yhm.. Co on kombinuje-mruknęłam z niezadowoleniem 

W tym czasie postanowiłam wyjąć komórkę i sprawdzić,czy nikt się nie dobija na telefon.Otrzymałam wiadomość.Na mojej twarzy

zagościł uśmiech. Pech chciał,że w tym czasie w moim pokoju zjawił się Rafał

-Widzę uśmieszek. Dostałaś smsa od tego twojego ''kolegi''

-Może-odpowiedziałam

-Dobra. To czytaj

-Co?

-Czytaj na głos. Powiem ci co masz odpisać

-No nie

-No przeczytaj. Ja ci tylko chcę pomóc

-Och dobra-powiedziałam z grymasem 

-To czytaj

''Spotkamy się jutro?'' Przeczytałam.

-Odpisz mu ,że chętnie się z tobą spotkam. - zaproponował brat

Tak właśnie uczyniłam,a po chwili dostałam kolejną wiadomość. To było logiczne ,że za chwilę znów spyta,co napisał Paweł,więc

zaczęłam czytać:

''To spotkajmy się w parku o 12:00''

-Widzisz jak ja się znam?-powiedział z ironią brat

-Nie,nie widzę,bo odpisałabym to samo 

-No i co. Ja ci teraz powiem co masz jutro robić

-Dobra skoro nie chcesz iść szukać sobie dziewczyny to proszę bardzo. Mów

Przez najbliższą godzinę opowiadał mi co mam robić, jak się zachowywać itd...

Kiedy w końcu mój brat ''psycholog'' wyszedł z pokoju włączyłam laptop. Mój brat w sumie nie był psychologiem,ale potrafił

mi doradzić w każdej sprawie i za to go najbardziej kochałam. Po uruchomieniu laptopa weszłam od razu na facebooka i zauważyłam,