marzenia

Pa­mięta­cie, kiedy by­liście małymi dziećmi i wie­rzy­liście w baj­ki, marzy­liście o tym, ja­kie będzie wasze życie? Biała su­kien­ka, książę z baj­ki, który za­niesie was do zam­ku na wzgórzu. Leżeliście w no­cy w łóżku, za­myka­liście oczy i całko­wicie, niezap­rzeczal­nie w to wie­rzy­liście. Święty Mi­kołaj, Zębo­wa Wróżka, książę z baj­ki - by­li na wy­ciągnięcie ręki. Os­ta­tecznie do­ras­ta­cie. Pew­ne­go dnia ot­wiera­cie oczy, a baj­ki zni­kają. Większość ludzi za­mienia je na rzeczy i ludzi, którym mogą ufać, ale rzecz w tym, że trud­no całko­wicie zre­zyg­no­wać z ba­jek, bo pra­wie każdy na­dal cho­wa w so­bie is­kierkę nadziei, że które­goś dnia ot­worzy oczy i to wszys­tko sta­nie się prawdą.  Pod ko­niec dnia, wiara to za­baw­na rzecz. Po­jawia się, kiedy tak nap­rawdę te­go nie ocze­kujesz. To tak, jak­byś pew­ne­go dnia od­krył, że baśń może się nieco różnić od twoich wyob­rażeń. Za­mek, cóż, może nie być zam­kiem. I nie jest ważne "długo i szczęśli­wie", ale "szczęśli­wie" te­raz. Raz na ja­kiś czas, człowiek cię zas­koczy, i raz na ja­kiś czas człowiek może na­wet zap­rzeć ci dech w pier­siach.

Przes­tałem marzyć, jak człowiek nie marzy, umiera. 

Nie re­zyg­nuj z marzeń, nig­dy nie wiesz, kiedy okażą się potrzebne.

To możli­wość spełnienia marzeń spra­wia, że życie jest tak fascynujące. 

Iść za marze­niem i zno­wu iść za marze­niem, i tak zaw­sze aż do końca. 

To, co dziś jest rzeczy­wis­tością, wczo­raj było niereal­nym marzeniem. 

Marzenia to odpoczynek od słów.

Moim ce­lem jest spełnianie niereal­nych marzeń i snów, naj­wspa­nial­szej rzeczy­wis­tości jaką możemy so­bie wyobrazić.

Nie ma nic bar­dziej żałos­ne­go od nies­pełnionych marzeń. 

Jeśli pot­ra­fisz o czymś marzyć, to pot­ra­fisz także te­go dokonać. 

Pod­rzuć włas­ne marze­nia swoim wro­gom, może zginą przy ich realizacji. 

Rodzi­my się z krzy­kiem. Z bun­tem do­ras­ta­my. W sza­lonym pędzie życia gu­bimy po­nad miarę cen­ne pe­rełki cza­su, ści­gając marze­nia niedościgłe, chwy­tając chwi­le nieuchwytne...

Is­tnieją je­dynie po­rażki. Lecz nikt nie zdoła przed ni­mi uciec. Dla­tego w wal­ce o marze­nia le­piej przeg­rać parę drob­nych po­tyczek, niż zos­tać po­kona­nym na całej li­nii, nie wiedząc na­wet, o co się walczyło.