Iwona

FANPAGE  ASK PYTANIA [email protected]

Zapraszam do KONKURSU :)

Siedząc tu, wieczorami myślę. Miesiąc. Tak krótko, a jednak długo. Czas jak kajdany uczynił mnie swoim więźniem. Niemiłosiernie wolno płyną godziny. Jeszcze kilka dni. Kilka dni i wrócę. Ale do czego? Do domu, przyjaciół, rodziny. Nie do Ciebie. Dobrze mi bez Ciebie. Nowe znajomości, rozrywki, świat. Nowa ja. Już zapomniałam. Nie mam czego pamiętać, przecież nic nie było. Tak jest lepiej, prawda? Teraz jestem małą dziewczynką zagubioną w wielkim tłumie. Pomagam im, nie potrafiąc pomóc sobie. Ale tak jest dobrze. Patrzą na mnie i nic nie widzą. Naiwność? Ślepota? Nie. Maska. Mam ją od Ciebie. Tak chciałeś. Spełniam tylko twoją wolę. Powinieneś chyba podziękować.

Kolejna łza, prawda? I znowu nie umiesz jej zatrzymać.

Żyliśmy osobno już od miesiąca. Jakoś poukładałam sobie życie, ale nie przestałam kochać. Pierwsze dwa tygodnie były koszmarem. Nie mogłam znaleźć sobie miejsca, zebrać myśli , normalnie funkcjonować. Zbyt dużo dla mnie znaczyłeś, abym ot tak zapomniała. Później było lepiej. Owszem, dalej nie potrafiłam się uśmiechnąć, ale przynajmniej jakaś część mnie na nowo odżyła. Do wczoraj. Wystarczyło, że cię spotkałam. Przelotne spojrzenie, a tyle kosztowało..

Nigdy nie dowiesz się jak czuje się kobieta, która płaczę w poduszkę, która tęskni i choruje, która najbardziej w świecie pragnie by pokochał ją ten kretyn.

Twoje dłonie są gdzieś pomiędzy moimi łopatkami i odpinają mój stanik. Twoje dłonie ściągają mi następnie go przez ręce, a potem jednym ruchem przyciągają mnie na powierzchnię Twojego ciepłego ciała. Twoje dłonie ściągają moje legginsy, dolną część bielizny. One wywołują dreszcze na moim ciele przy każdym muśnięciu. Są tak pewne, precyzyjne i doskonale znające mapę mojego ciała. Dłonie idealnie komponujące się z moimi pozbawiają mnie teraz ubrań, ale to oczy - spojrzenie, które nie wędruje za nimi, a wciąż przeszywa moje, te dwie źrenice otoczone błękitem tęczówek - rozbierają mnie bardziej, łapią za bordową kurtynę i odsłaniają moje serce.

Z dnia na dzień przestałam napawać się informacjami o Nim. Już nie dostawałam regularnie sprawozdań z minionego dnia.Od tak zniknęłam z Jego życia, choć błagał bym tego nie robiła. Myślę o Nim, każdego dnia i w każdej godzinie. Zastanawiam się czy mnie wspomina, czy tęskni i przede wszystkim czy kocha mnie w dalszym ciągu tak,jak ja Jego

Kłamstwa i oszustwa wyryły straszną dziurę w moim sercu. Łatwość z jaką mówił i jego ulga w głosie zadała cios, po którym rana nie chce się zagoić. Krew sączy się kropla po kropli. Kiedy rana zdaje się zabliźniać przywracane wspomnienia po raz kolejny bezlitośnie ją rozrywają. Ściskają klatkę piersiową i wstrzymują oddech. Po czym czuję tylko przytłumione bicie serca.

Bardzo rzadko nie myślę o niczym. Bardzo rzadko mam takie chwile, że idę sobie i nic mnie nie obchodzi, nie myślę o niczym, tylko idę lekko. Przeważnie mam w głowie wielki szum. To jest może jakaś wada albo jakaś choroba umysłowa, żeby nie potrafić czasem nie myśleć.

''Obiecaj, że będziesz pamiętał że byłeś mój.''

''Bo umieram od środka zawsze gdy zamykam oczy  I wyobrażam swoje życie bez ciebie.''

''Widziałam w moim życiu setki uśmiechów, ale żaden nie przyspieszył bicia mego serca tak jak Twój...''

''Nasze wspomnienia  Mogą być zachęcające Jednak niektóre w pełni są Wiele przerażające.''