A!

fanpage.

pytamy.

mail: [email protected]

--> poprzednia część.

Walentynkowa opowieść cz10

- Ja? - odchrząknął, zastanawiając się na ile może być szczery. - Ja chyba miałem trochę więcej związków niż ty.

- Raczej przygód -Alina patrzyła prosto na niego, jakby naprawdę mogła cokolwiek dojrzeć. Ciężko było znieść szczere spojrzenie cudownych oczu.

-Można to tak nazwać.

Zapanowało milczenie. Wiedziała, że nic więcej jej nie powie. Skoro wolał, by zostało to tajemnicą, to nie będzie napierała.

-Powinnam się spakować. Nie bardzo wiem, co mam zabrać?

- Dużą ilość ciepłej odzieży i kurtkę zamiast płaszcza.

- Hm& Kurtkę? Dobrze. Dasz mi dwie godziny?

- Mam ci pomóc?

-Nie. Masz sobie pójść i wrócić, gdy już będę gotowa. Na ratunek zadzwonię do mojej przyjaciółki.

Wzruszył ramionami. Nieźle się zaczynało. Masz sobie pójść& Ile stanowczości było w jej głosie. A on dotąd sądził, że ma do czynienia z delikatną, nieśmiałą kobietką.

Uśmiechnął się i wstał.

- Dobrze. Będę punkt druga. Masz być spakowana i gotowa do drogi.

Kiedy została sama w mieszkaniu, gwałtownie rzuciła się by odnaleźć telefon. Szybko wystukała numer Izy i pośpiesznie wyjaśniła jej zaistniałą sytuację.

Kwadrans później przyjaciółka zapukała do drzwi, potargana, zziajana, ciągnąc za sobą nieco sfatygowaną walizkę.

- Cześć wariatko! Przyniosłam to, co chciałaś, a nawet więcej.

-Więcej? - Alina cmoknęła ją w policzek.

-Założę się, że w charakterze bielizny nocnej występują u ciebie bawełniane, rozciągnięte piżamy?

-Tak. Co w tym złego? W takich śpi się najwygodniej.

- I każdy facet od razu da nogę, gdy zobaczy cię w takim dezabilu.

-Ale ja

-Tak, pewnie- przyjaciółka podreptała prosto do małego pokoiku Aliny i z impetem otwarła szafę. - Co my tu mamy?

Godzinę później w przyniesionej przez nią walizce, piętrzyły się równo ułożony kupki ciuchów.

- Moja kurtka będzie na ciebie za obszerna.

- Nic nie szkodzi. I tak nie mam wyjścia. Nie wezmę przecież płaszcza.

-Och, Alinka, trochę się o ciebie boję - Iza usiadła tuż obok niej na wąskim łóżku. - A twój patologicznie zazdrosny brat dostanie szału.

- Przestań. Mamy tylko siebie, dlatego to robi.

-Możliwe. A jak u ciebie z paznokciami?

- Byłam u kosmetyczki trzy dni temu. Nie bój się, zabłysnę seksownym, zadbanym ciałkiem -Alina poklepała ją po ramieniu.

- I nie tylko. Tutaj masz satynowa koszulkę nocną. Moja, jeszcze sprzed ciąży. To jakbyś chciała zaszaleć.

- Zaszaleć? - Z powątpiewaniem przesunęła dłońmi po gładkiej powierzchni materiału.

- Jest seksowna, czerwona i łatwo się ją zdejmuje.

- Odbiło ci?

- Oho! Ktoś się dobija. To pewnie ten twój Michał.

- On nie jest mój!

- Idź, otwórz. A ja zapakuję resztę i zamknę walizkę.

Wciąż pełna wątpliwości wyszła na korytarz.

-Gotowa? Michał miał radosny, pełen entuzjazmu głos.

-Prawie.

- To daj, wezmę bagaże, a ty się ubierz. Jedziemy, bo przed nami długa droga. A wciąż pada śnieg.

- Dobrze. Walizka jest w moim pokoju.

-Tutaj! - zawołała Iza, ze stęknięciem stawiając przed nim średnich rozmiarów torbę. Badawczo spojrzała na Michała i zrobiła dziwną minę. -Masz być dla niej dobry i uważać, by nie przesadziła z alkoholem -przykazała surowym tonem.