a!

fanpage.

pytamy.

mail: [email protected]

powinnam się uczyć..

 Nawet jeśli byłabym nieziemsko piękna i mogłabym mieć każdego chłopaka na świecie, i tak wybrałabym właśnie Ciebie.

Chcę być Twoim małym planem na przyszłość. Drobną kobietą, którą wielbiłbyś nad życie. Oczkiem w głowie, któremu zawsze zapewniałbyś bezpieczeństwo. Głodnym człowiekiem, któremu co chwilę musiałbyś przynosić jedzenie. Czasem wściekłą osobą, którą potrząsnąłbyś mocno za ramiona i szepnął wyluzuj, i tak Cię kocham.

Tak wiele ocen wystawionych zbyt pochopnie. Wiele decyzji podjętych zbyt gwałtownie.

Bądź zawsze obok, kiedy nie będę nic ogarniać, kiedy nie będę widzieć sensu by żyć. usiądź przy mnie, wystarczy, że przytulisz, bo takie poczucie bezpieczeństwa przy Tobie wtedy, ma większe znaczenie niż słowa.

Tylko pamiętaj o oddychaniu gdy zobaczysz go następnym razem.

Niby do zakochania jeden krok, a jak przyjdzie co do czego to musimy zapierdalać kilometry.

 I myślę, że to szczęście, choć wiem, że jestem w błędzie. Próbuje w nie uwierzyć, wiedząc, że to zbędne.

Nawet sobie nie wyobrażasz, ile radości sprawia mi to, że po prostu jesteś.

A teraz zgasimy światło i do rana nie będziemy mieć żadnych zmartwień, a rano, jeżeli nam się zechce postaramy się o nowe. Dobrze?

Pomagasz innym jak fachowy psycholog, a sam swoich problemów rozwiązać nie umiesz

 Gdyby nie to, że nasze plany utonęły w planach.

Chwile słodkie jak daktyle.

Rozmawiamy ze sobą coraz mniej, siebie chciwi, jakby ktoś pomiędzy nami postawił szyby.

 Z czasem przychodzi taki moment, że po prostu czujesz, wiesz już na pewno, że musisz się wycofać. Odpuścić, usunąć się w cień.

Są ta­cy, którzy uciekają od cier­pienia miłości. Kochali, za­wied­li się i nie chcą już ni­kogo kochać, ni­komu służyć, ni­komu po­magać. Ta­ka sa­mot­ność jest straszna, bo człowiek uciekając od miłości, ucieka od sa­mego życia. Za­myka się w sobie. 

Trzeba umieć nabrać takiego wewnętrznego spokoju. Rozglądanie się i patrzenie na innych nie ma sensu, bo wtedy przychodzi właśnie stres, że ktoś już coś ma, a ja jeszcze nie. Wtedy popełnia się najwięcej błędów.