Iwona

Kochani jeśli chcecie , aby Wasze zdjęcia, opowiadania czy innego rodzaju notki znalazły się u mnie na blogu to zapraszam do wysyłania ich do mnie na pocztę ;)

[email protected]

MOŻNA PYTAĆ KLIK :)

 III część

Widziałem ją codziennie w szkole bolało okropnie, ale przecież z jej powodu nie było sensu zmieniać szkoły. I tak właśnie po dwóch tygodniach zauważyłem, że dalej jest sama więc nie zerwała ze mną bo miała kogoś innego. Źle się czułem, że tak to wszystko się skończyło, że nie pozwoliłem Jej tego wszystkiego wytłumaczyć. Postanowiłem, że jutrzejszego dnia wszystko sobie z Nią wyjaśnię, ale nie było jej w szkole. Kolejnego dnia też jej koleżanki siedziały same więc postanowiłem, że pójdę do niej do domu. Jestem taki szczęśliwy, że wtedy wpadłem na pomysł., żeby odwiedzić ją w domu bo możliwe, że już nigdy bym jej nie zobaczył, nie mógłbym przytulić i powiedzieć jak bardzo ją kocham. Jak to w zwyczaju drzwi otworzyła mi Sara, ale była strasznie zapłakana zapytałem co się stało a ona mi odpowiedziała, że Ilona leży w szpitalu i jej stan jest krytyczny lekarze dali jej góra miesiąc życia. Tak wtedy właśnie dotarło do mnie, że ona zerwała ze mną, żebym nie musiał patrzeć na to jak ona odchodzi. Poczułem okropne ukłucie w sercu i zacząłem zsuwać się na podłogę. Płakałem jak małe dziecko, które właśnie traci najcenniejszego misia, który do tej pory był najważniejszy w życiu.  Nie wiedziałem co mam robić miałem zamiar udać się do szpitala, ale Sara powiedziała mi, że i tak mi nie pozwolą tam wejść. Czułem się bezsilny, nienawidziłem siebie, że pozwoliłem jej wtedy odejść wtedy w myślach miałem najczarniejszy scenariusz wiem nie powinienem, ale w takiej sytuacji człowiek myśli o wszystkim i chociaż chce za wszelką cenę wierzyć w to, że będzie dobrze bo przecież musi być dobrze to i tak myśli o tym co się stanie jak rzeczywistość nie będzie tak pozytywna. Po dłuższej chwili słabości wstałem pożegnałem się z Sarą i udałem się do szpitala nie ważne było dla mnie teraz to czy pozwolą mi do niej wejść czy nie. Droga do szpitala dłużyła mi się okropnie, wiedziałem na co się porywam gdy zacząłem z Iloną być. Obiecałem sobie, że zawsze będę z nią i że zawsze będzie mogła na mnie liczyć. A teraz? Teraz kiedy najbardziej mnie potrzebuje mnie nie ma;/ byłem na siebie wściekły. Gdy dotarłem do szpitala zobaczyłem zapłakanych rodziców Ilony i lekarza który z nimi rozmawiał. Bałem się, że będzie za późno, że nie zdążyłem i Ilona umarła wiem, że nie powinienem wtedy tak myśleć, ale uwierzcie mi , że wtedy człowiek nie panuje nad swoimi Myślami. Gdy mama mojej ukochany zobaczyła mnie podeszła do mnie. Bałem się bo myślałem, że będzie wściekła na mnie za to, że zostawiłem jej córkę wtedy kiedy najbardziej mnie potrzebowała. Jednak Pani Ewa podeszła do mnie i wytłumaczyła mi jaki jest stan zdrowia Ilony no i powiedziała, że o wszystkim wiedziała i odradzała córce takie zachowanie, ale Ilona nie chciała abym widział jak odchodził. Moja kochana zawsze myślała o innych a nie o sobie. Obiecałem sobie, że teraz będę przy niej czy ona tego chce czy nie.

cdn

cytaatowyy ;)