Ukryta prawda?!

Noc w noc,śni mi się ten chłopak. Zawsze jest w moim śnie. To moja bratnia dusza. Jest wodnikiem tak jak ja,tylko o rok młodszym. Często było tak,że jak on na mnie patrzył to momentalnie patrzyłam na niego. Albo jak on o mnie myślał,to moje myśli wędrowały w jego stronę. Taka telepatia? Wystarczyło jego jedno spojrzenie,a już wiedziałam co myśli w danej chwili. I...ten jego uśmiech,który zarezerwowany był wyłącznie dla mnie,a mi miękły kolana. To był chłopak idealny. Jak figura woskowa. Szczupły,wysoki,przystojny,niski głos i czarujący uśmiech. Niestety wstydliwy,może nie na co dzień,ale jeśli chodzi o dziewczyny... Przypuszczam,że to przeze mnie. 2 lata temu,Pasek (mój były) i Piotrek byli najlepszymi przyjaciółmi. Zakochał się we mnie i Pasek i Piotrek. Starali się przez 10 miesięcy,ale Pasek był lepszy bo znał mnie o 2 miesiące dłużej. Jak mnie poprosił o chodzenie,zgodziłam się. Pewnie złamałam Piotrkowi serce czy coś,ale on nawet mnie nie zapytał o chodzenie... Stara miłość nie rdzewieje. Teraz,chodzę z Kacprem-ich kolegą. Niestety o Piotrku nie mogę przestać myśleć. Jestem jak Bella ze "Zmierzchu" kocham Edwarda i Jacoba,ale nie umiem wybrać. Po Piotrku pozostały mi tylko wspomnienia,nigdy go już nie zobaczę.