niepojęte:

jak ja uwielbiam, kiedy On mnie odprowadza i tuli dyskretnie, kiedy rozmawiamy o kompletnych bzdurach.

uwielbiam, kiedy patrzy mi w oczy.

uwielbiam, kiedy je moje włosy i głaszcze mnie po policzku.

uwielbiam, kiedy o wszystko dopytuje, bo musi wszystko wiedzieć.

uwielbiam, kiedy mi się tłumaczy z najdrobniejszej rzeczy.

uwielbiam, Jego "Mordeczko" przy każdej nadarzającej się okazji.

uwielbiam, nasze bezsensowne rozmowy na gadu do 2 w nocy, mimo iż wiem, że nie ma sił usiedzieć na krześle.

uwielbiam, Jego niesłychaną cierpliwość, kiedy długo zastanawiam się gdzie iść, co obejrzeć, co zjeść.

uwielbiam, samą Jego obecność, nawet jeśli siedzi po drugiej stronie pokoju.

uwielbiam, Jego zapach, który doprowadza mnie do palpitacji serca.

uwielbiam, Jego głos, któremu nie potrafię się oprzeć.

uwielbiam, być Jego żoną, nawet jeśli jest to tylko rozmowa nie-na-poważnie.

jak ja go uwielbiam po prostu za to, że jest.

niepojęte, że te piękne chwile już się skończyły, że mogę teraz mówić o tych rzeczach jedynie w czasie przeszłym i teraz pozostają mi tylko wspomnienia...