KLIKAMY FAJNE :D
+ dodajemy.

Mam dość wszystkiego.Życia bez odrobiny radości.Każdy dzien taki sam,bez róznicy.Nieustannego poczucia winy,codziennego budzenia sie i kładzenia do łóżka zawsze z ta sama myślą, myślą o Nim.

Znasz to uczucie ? Kiedy jesteś w stanie rzucić dla kogoś naprawdę wszystko, a i tak nikt tego nie doceni ? 

kiedy myślisz że już po wszystkim, zdaj sobie sprawę że tak właściwie to dopiero ciężki początek.

Szukam siebie w sobie i nie mogę odnaleźć.

Gdzie jest tamten dzieciak, który miał w sobie wiarę..

Gdzie jest uśmiech, który pocieszał innych?

I gdzie jest charakter, który zawsze był silny?

I czasem, przychodzi taki moment w życiu człowieka,

że trzeba zrezygnować, zapomnieć, pójść na przód.

I nieważne jak cholernie by ci zależało,

jak trudne by to było.

Po prostu trzeba.

mogę w Jego oczach zobaczyć wszystko.. smutek.. radość.. ból.. Ale nie dostrzegam w nich tej pieprzonej miłości do mnie!

na zewnątrz spokój, a w środku siła która zabija każde uczucie...

Ideały? raczej nie, fikcyjne plastiki które dążą do perfekcji ale to im się nie udaje.