Żaba.

Był taki czas pełen beztroski, śmiechu i wariactw.

Człowiek próbował zakazanego i wtedy to smakowało tak kolorowo.

Było tyle planów, marzeń, wszystko zapowiadało się tak radośnie i świat leżał u naszych stóp.

Cieszyliśmy się z kłosów zboża i że wracamy do domu chwilę po zmroku, ale już PO zmroku.

W naszym prostym, poukładanym świecie nie było pieniędzy, ich dostatku i niedostatku, nie było kłótni, nie było żadnych męczących, poważnych spraw. Było tu i teraz.

Nie istniała urażona cisza pełna niedomównień. Było przecież tyle ważniejszych spraw - zamarznięta kałuża, stroma górka, gdy spadł śnieg, łąka ze świeżo skoszoną trawą.

Czysta, niczym nie zmącona radość.

Dziś każdy goni za swoim szczęściem, ale ono już nie jest tak prawdziwe i namacalne.

Dziś każdy ściska kurczowo swój kupon leczący całe zło świata, czekając na losowanie... Ale to znów nie nasz wygrywa.

Mimo, że Teraz też ma swoje blaski, wolałam Kiedyś.