Nasuwa mi się pewna dygresja mianowicie : takie zjawisko jak MIŁOŚĆ jest uczuciem złudnym i przkrym. 

Tak, jestem pesymistką  i uważam że uczucie które potocznie zwane jest ,,Miłością" jest tylko dziwnym, niewytłumaczalnym przywiązaniem do drugiej osoby. Z początku wydające się być miłym uczucie, przerada się w fascynację drugą osobą, i cholerne dążenie do perfekcji aby się tej osobie przypodobać. Wtedy pojawiają się zachowania typu : ,,Nie jestem tak ładna/ przystojny jak ktoś tam...O nie rzuci mnie". Gdyby ta rzekoma miłość była uczuciem dobrym, to czuli byśmy się przy drugiej osobie wolni, szczęśliwi, a nie żyli w ciągłym stresie że zrobimy coś nie tak.

Nie rozumiem też rodziców. Czyż nie powinni kochać dziecka takim jakim jest ? 

Dlaczego nie mogą zrozumieć że nikt nie jest cholernym ideałem ?

Potem dziwią się dlaczego dziecko stopniowo ich znienawidza..

Przecież my mamy wolną wolę ! Dlaczego więc zamykamy się w klatkę na której wisi karteczka ,,Miłość " ?

Takie jest moje zdanie.

Dziękuję.....