No teraz się nieco wkurwiłam. Wkurwienie zresztą to za mało powiedziane. Grunt, że mam to już 'za sobą' i wiem, jak to było (chyba). Najwidoczniej bycie cwaniakiem go jara - trudno, ja już nic na to nie poradzę, że się marnuje z takim sposobem myślenia o wszystkim. Zresztą wszyscy faceci to ZŁOChyba dam sobie z nimi spokój, bo tylko psuję sobie przez nich nerwy. Co z tego, jak w tym roku nieco się ich pojawiło, jak żaden nie zatrzymał się na jakieś pół roku. Zostanę przy tygrysku - jakoś da się przy nim żyć, heh . A o jutro już się nie martwię, bo to nie ma sensu; jak zawsze taki koniec był, tak jest i będzie jeden i ten sam i ja, niestety, za bardzo ten koniec znam, ale cóż... da się przyzwyczaić.

Także ten tego, dziękuję, dobranoc .

_____________________

Jest ciężko. Ale on przynajmniej jest szczęśliwy. Przynajmniej żyje i ma się dobrze. Kocham go na tyle mocno, by nie życzyć mu źle. Chcę żeby spełniły się jego wszystkie marzenia... Tylko nie chcę się temu przyglądać.