Muszę przyznać, że potrafię być silniejsza niż myślałam. 

Muszę przyznać, że zaczyna mi się podobać to wszystko.

Zmiany! 

Tyle ludzi, tyle nowych i o dziwo tyle "starych", których miałam już nie widzieć tak blisko siebie.

Podobają mi się całonocne rozmowy. Podobają mi się niespontaniczne spontany.

Podoba mi się to ILE się dzieje, a mimo to opanował mnie spokój wewnętrzny.

Jest czas i na kilkudniowe maratony i czas w domu (otwarcie zeszytu!).

Tylko wkrótce trzeba się przestawić. Za długo już podczas, gdy wszyscy jadą do pracy, ja zmierzam do łóżka.
Od poniedziałku (to już jutro...!) będzie inaczej, zapowiada się ważny dzień. 

Obym tylko nie za dużo na siebie wzięła, ale nie mogę się doczekać efektów.

Spokojnie, pomału. To proces.

Naprawdę podoba mi się, że wraca Cyśka, która zna siebie, która jest poukładana,
a jednocześnie się dzieje się.

Zmiany mniejsze i większe. Na zewnątrz i wewnątrz.

Niech nie zabraknie mi sił i chęci i nieco odwagii.