nie mam czasu ani chyba ochoty prowadzić już bloga . codzienność podkrada mi cenne godziny każdej doby , a ja uparcie walczę , by nie tracić ani chwili , by nic nie było w stanie mnie powstrzymać . to moje , nasze , życie i musimy przeżyć je sami ze sobą , bez dopingu osób , które nic o nas nie wiedzą . gabrysia rośnie w takim tempie , że chcę nacieszyć się każdą sekundą bycia z nią , zapamiętać i zachować dla siebie , tylko dla siebie . wieczorem pojawi się hasło , to samo , które było wcześniej . będzie nas mniej , ale będziemy , zbyt bardzo lubię wracać do wspomnieć , by odciąć się od możliwości dzielenia się nimi z samą sobą . całujemy was wszystkich gorąco ! : *
+ gabrysia nauczyła się dawać buzi , więc pół dnia spędza biegając z rozdziabioną mordką całując mnie , tatusia , babcię , wujków , książeczki , grzechotki i buty : )