już dawno zapomniałam jak to jest przegrywać. mimo, że w mojej głowie ktoś rozgrywa partię paintballa na dwieście tysięcy kulek a bandy wytwarzają pole antygrawitacyjnoelektromagnetyczne to w głowie tylko with you feet in the air and your head on the ground. jest tak jak zawsze miało być, jak mi się śniło i jak czułam to w żyłach i moczu. tak wyraźnie, że rano kasowałam cały twardy dysk, jest tak jak miało być. w kolejce czeka praca z filozofii, jednakże są rzeczy ważniejsze jak weekend, jak cegła z d i w, demon z dziewczętami, gejownia z rosem czy koncert w fabryce. ze zmiażdżoną głową pełna kofeiny stawiam czoła dorosłości. w końcu już dawno zapomniałam jak to jest przegrywać.