koniec.

dlaczego te 3 lata spędzone z WAMI tak szybko minęły ?! ja nie chcę się żegnać. nie teraz. jeszcze. będę tęsknić za naszymi codziennymi wygłupami i rozmowami, które w większości prowadziły do nikąd. zdaję sobie sprawę z tego, że większość z WAS zobaczę już niebawem. fakt. ryczę. nie. już nie. może. nie wiem. nic. ale to nie to samo. i te WASZE uśmiechnięte mordki. tak. musimy jak najszybciej zorganizować to nasze spotkanie. po co czekać ? przecież nikt nie powiedział, ile ich będzie... wszystko przemija, a zwłaszcza piękne chwile. nie fair. wcale. czasem było ciężko, lecz upadki są po to, by móc się podnieść. tak myślę. wiem. o czym ja piszę ? mętlik w głowie. zebrałam się w sobie i odkryłam, że nigdy o WAS nie zapomnę. nie wymażę z pamięci tych wspaniałych trzech lat. nigdy. płacz był dziś wskazany. nie lubię pożegnań. nie polubię. niech zostanie tak jak było. niemożliwe. faktycznie. głupia. siedzę teraz na puchowej poduszce i oglądam każde zdjęcie. każdy szczegół. widzę wszystkich. nie rozstajemy się. prawda ? wszystko zostaje w głowie. pamięć. sukces. już mi lepiej. chociaż nie. ale lepiej. 

idę w stronę światła. tam jest dobrze. jasno. błogo. spokój. cisza. nicość. odchodzę.