...

Z każdym dniem coraz bardziej zapominam co to znaczy szczery uśmiech...

Dziś znów to samo. Rodzina się zjechała więc trzeba być szczęśliwym i ułożonych człowiekiem.

Ludzie od zawsze mnie uczyli by mówić prawdę, nawet gdy to bardzo boli, ale.. Tak się nie da.

Zaczynam być egoistką i co gorsza... Zaczyna mi się to podbać. Czuje coraz mniej pozytywnych uczuć.

Czuję się źle... Jestem tak cholernie załamana. Teraz będą dwa wyjścia...

Albo wyjdę z załamania i znów będzie przez chwilę dobrze.

Albo wyjdę z załamania i stanę się osobą bez uczuć po raz kolejny. Bez uczuć...

Nienawidzę tego stanu. Nienawidzę siebie. nienawidzę tego wszystkiego co wokół mnie.

Dlaczego wszyscy musieli się ode mnie odwrócić ? Dlaczego straciłam wszystkich przyjaciół ?

Nie umiem sobie tego wytłumaczyć, wiem tylko jedno. Że stało się kiedy jeszcze była inna. Kiedy jeszcze miałam w sobie nadmiar pozytywnych uczuć. Byłam przeciwieństwem siebie w tej chwili....