obecnaNieobecna

to już ponad pół roku od kiedy odeszłaś i do końca nie wiem, jak sobie radzę. staram się z całych sił żyć mocno. żyć, by poczuć wszystko każdym zmysłem. nie czuję, że jesteś obok, kto mówił, że tak będzie? dziś nie płaczę bo jest wspaniały dzień ale może przychodzisz do mnie w tych łzach i wspomnienieniach i może też w tym słońcu i topnieniu serca przy słowie "kocham" od ukochanego? zaczynam się dopiero zastanawiać nad Twoją nieobecnością i nic mi się nie układa w tej sprawie. potrzebuję detektywa i przewodnika. gdzie jesteś, gdzie się podziałaś? zabierz mnie do siebie. a może jednak nie? może nie bierz, będzie mi brakować Ani i ukochanego. może będzie mi ciężko. a może im? dlaczego wieczory pogarszają sprawę i wszystko jest bardziej skomplikowane? mogę oddać wszystko, bym poczuła Cię znów, najmocniej na świecie. ale nie ma Cię. i już nigdy Cię nie usłyszę i nigdy nie będę mogła opowiedzieć swojego dnia, jak kiedyś. z kim będę piekła ciasta? sama. po co? sama nie wiem. dla uporczywego przeświadczenia, że gdy robię te rzeczy, co kiedyś z Tobą mam Cię troszkę przy sobie? 

przychodź do mnie w tych różnych uczuciach i zdarzeniach. pokaż co to życie, pokaż wszystko. czy pokazujesz mi właśnie co to jest Miłość? powiedz, że mój ukochany to właśnie Ten, na którego czekałam. przeżywaj ze mną szczęście, Mamo.

tęsknię za Tobą śmiertelnie. jesteś gdzieś tu?