Z Darią w lunaparku.

Dużo się pozmieniało w moim życiu.

Wracam do łask fotobloga, porzucam facebooka. c:

Pastaa nie żyje.

Znowu zaczęłam pisać.

Nawet nieźle mi idzie, skromnie powiem. >D

Mam wrażenie, że szkoła zaczyna się już niedługo.

Pierwszego do Kudowy~

Jutro z Darią, Kati i jej mamą do Torunia i Ciechocinka. <3

Jestem na fazie Drrr.

I Naruto, of course.

Tak, wróciłam~

Czuję, że coś się we mnie zmieniło.

Tylko jeszcze nie wiem, co.

Ale kiedyś to znajdę! D:<

Muszę...

Nie rozumiem, dlaczego tak się dzieje?

Może to moja wina?

Nie.

Na pewno nie.

Już nigdy więcej tak nie zrobię.

Mam nauczkę.

Ale smutno mi.

Straaasznie smutno.

Daria jest moim szczęściem.

Teraz wiem, że mogę jej ufać w każdej sytuacji.

Nie jadę do Australii, nigdy w życiu! XD

Tak, po tym programie. XDDD'

Przypinki! :'DDD

Ludzie są fałszywi.

"Nikt nie wie, kim jestem naprawdę.

Nigdy przedtem nie czułam tej pustki.
I jeśli kiedyś będę potrzebować kogoś by podążył za mną,
kto mnine pocieszy i zachowa silną?

Wszyscy kierujemy łodzią przeznaczenia,
nie możemy uciec przed wciąż nadpływającymi falami.
Lecz jeśli zgubimy się na naszej dordze

Fale poprowadzą cię do innego dnia."