Brakuje mi prawdy. Mojej jedynej, odkrytej i własnej prawdy.
Sądzimy, słuchając osądzeń. Myślimy, myśląc co myślą inni. Zamiast rozmawiać, gramy, że nas nie dotyczy. Rzucamy słowa na wiatr. Bijemy się z uczuciami. Tak na prawdę ciągle się kryjemy, coś udajemy.
Prawda jest już tylko w oczach dziecka.