bardzo przepraszam za brak mojej obecności przez dłuższy czas, ale wiele się w moim życiu zmieniło . 

bardzo wiele.

 wszystko stanęło do góry nogami i nie miałam czasu ani najmniejszej ochoty myślec o dodawaniu czegokolwiek na bloga.

mianowicie- straciłam najważniejszą osobę w moim życiu.. chyba wiecie co to znaczy.

mimo, że stało się to juz jakiś czas temu, nadal czuje ogromną pustke i nie wiem co mam ze sobą robic, po prostu tego nie pojmuje.. nie wiem jak ogarne cały ten syf bez niego.

tak cholernie brakuje mi jego usmiechu, pocalunkow, ciepła, kochanych słówek, smsków na dobranoc itp

tak cholernie brakuje mi jego!

rzeczywistość depcze wyobraźnie.

tęsknie, tak cholernie tęsknie kolego

a kiedy krzyczałam żebyś dał mi spokój i nie pisał więcej,

miałam nadzieję, że pobiegniesz za mną

kocham Cię - żałosne nie?

kiedy nie myślę o niczym to myślę o niej

zrozum. nie chciałam być dla Ciebie całym światem. nie chciałam być najważniejszą osobą w Twoim życiu. chciałam tylko, żebyś mnie całował. tak namiętnie i delikatnie. chciałam widzieć, że Ci zależy. chciałam, żebyś przy mnie był.

przepraszam, że chciałam, żebyś mnie kochał..

usiadła i zastanawiała się kim dla niego jest..

Czyli teraz każde z nas pójdzie w swoją stronę?

Poudajemy, że mamy siebie w dupie, dobrze rozumiem?

Kochaj, kurwa, bo umieram.

powiedział tylko : MASZ BYĆ SZCZĘŚLIWA i odszedł .

Widzisz, za każdym razem, gdy mnie raniłeś,

wyłamywałam jeden ząbek z grzebienia.

Nie da się czesać pustym grzebieniem,

tak samo jak nie da się żyć bez zaufania.

ołówek mi się łamie jak piszę Twoje imię.

chyba nienawidzi Cię tak jak ja.

 gdybyś wiedział co dzieje się ze mną, co noc. gdybyś zdawał sobie sprawę z tego jak leżę w mroku stukając palcem o ekran komórki i wyczekując cholernej wiadomości na dobranoc. gdybyś widział jak kolejne łzy, zostawiają przezroczyste smugi na moim policzku, a chwilę potem skapują na poduszkę. gdybyś czuł, to co dzieje się w moim sercu w tamtych chwilach. gdybyś miał świadomość tego, jak moje myśli uporczywie krążą wokół Twojej osoby. gdybym Ci to wszystko powiedziała - wróciłbyś. może z litości, może z żalu

i współczucia w stosunku do mnie, ale wróciłbyś.

znów muszę zakładać maskę, która krzyczy: patrzcie jest zajebiście, po chwili cichutko dodaje zajebiście źle.

zeszła do kuchni by zaparzyć sobie herbatę. z szafki wyjęła kubek wrzucając saszetkę. obok postawiła szklankę - tę samą, z której zawsze pił On. zalała wodą oba naczynia, po czym zaczęła słodzić Jego herbatę. ' dwie, prawda ? ' zapytała samej siebie . wsypując łyżeczkę cukru Jej ręka zaczęła drżeć. kucnęła zamykając twarz w dłonie. otarła szybkim ruchem łzy, po czym wstała ogarniając rozsypany na szafce cukier. nagle za sobą poczuła czyjeś ciepło, czyjeś dłonie na swoich biodrach, wargi na szyi, i głos mówiący

' tak. dwie kochanie ' 

to była miłość, nawet mimo tego bólu,

który wciąż pamiętam.

Nie zliczysz, ile razy mówiłaś, że jest okej, a tak naprawdę rozpierdalało cię od środka. Nie zliczysz, ile razy uśmiechnęłaś się, chociaż miałaś ochotę płakać jak dziecko. Nie zliczysz, ile razy oszukiwałaś samą siebie, że on cię kocha. Nie zliczysz, ile razy spierdoliłaś coś, na czym ci cholernie zależało. Nie zliczysz, ile razy miałaś ochotę umrzeć, zapaść się pod ziemię, po prostu zniknąć. Nie zliczysz, ile razy tak bardzo pragnęłaś być szczęśliwa, a za każdym razem znowu coś stawało ci na drodze. Pewnych rzeczy nie da się policzyć, bo niektóre błędy popełniamy zbyt często.

tak naprawdę jestem gotowa na to, aby stracić wszystko, co mam. jedyne, czego nie przeżyję to straty Ciebie, bo wiem, że kiedy zabraknie mi wszystkiego - Ty to doskonale zastąpisz.

bo kiedy wszystko już sobie poukładałam i wyjaśniłam sobie jakoś, że wcale Ci na mnie nie zależy,

Ty tak po prostu znów postanawiasz mnie kochać?!

ja nie oczekuję od Ciebie codziennych spotkań, dzwonienia do siebie co godzinę, pisania non stop smsów, romantycznych kolacji, braku kontaktu z kumplami, nie picia alkoholu, nie palenia papierosów - ja oczekuję od Ciebie tego byś był, tyle

Popatrz. Tyle par, które powinny być razem, ale nie są, tyle zajebiście dobrych i porządnych osób spędzających samotnie kolejne wieczory, tylu zajebistych ludzi męczących się z chujowymi czy patologicznymi rodzinami, wreszcie tylu skurwieli mających kwitnące życie towarzyskie i kogoś kto naprawdę ich kocha, zamknij się i po prostu popatrz, zanim jeszcze raz powiesz, że wszystko ma jakiś sens.