Nie potrafię tego rozdzielić jestem opętany,

Mógłbym chyba brać tylko miód

Spijać nektar z kwiatów.

Z moich wszystkich kwiatów.

Na czym to polega, że pragnę Tylko Ciebie

Wierzę tylko w Ciebie.

Prawie zupełnie.

A jednak dostrzegam więcej

mam tego tak dużo,

że chciałbym pozbyć się nadmiaru.

Żal mi wylewać te pyszności

Aż chciałoby się rzec.."bierzcie

i jedzcie z tego wszyscy

oto jest ciało moje i krew..."
Czy to nie zboczone?

Czy to nie dziwne ?

Przed snem widziałem wszechświat.

Cały... nie było w nim temperatury

ale wiedziałem że jestem tu tylko raz

Raz, ostatni.

Chcę spijać ślinę z Twoich ust.

Krew z Twoich warg

Opętani namiętnością drążymy w noc

ciemną zimną i gwieździstą

do domu, idziemy do domu.

Czarnego łona bez temperatury

skąd wyłoniliśmy się wszyscy

Z każdym dniem wciąż bliżej osobliwości

Pragnę więcej nektaru, więcej zapachu..

Nieokiełznane zmysły wciąż śpią jak bestie

których nigdy nie wolno obudzić..

świętości i żądzy nigdy nie wolno sie spotkać.

anioł i demon wciąż stoją na przeciw siebie

żar i wojna ze spotkań ich spojrzeń tworzy moją aurę,

żar topniejącej stali, płynne żelazo wszechświata.

Obchodz mnie spokojnie, na palcach

dotykaj delikatnie, samotnie.

bestii nigdy nie wolno wam obudzić.

moja energia pochodzi od sił przeciwstawnych