poprawka notki.

nie wiem w prawdzie co napisać ale to chyba najlepszy temat na bloga.

heheh...

chyba zdrowy egoizm kończy się właśnie w tym momencie, kiedy zaczyna się racjonalna ocena sytuacji.

oceniam wtem:

na chuj ja robię cokolwiek z tymi pierdolonymi talentami, skoro ludzie i tak maja to w dupie?

to jest ten moment, kiedy daję SOBIE luz.

nie muszę udawać, że to tylko sztuka ani przekonywać nikogo na siłę, że ze mną wszystko w porządku.

nigdy nie było i nie będzie.

mam świadomość tego, że NORMALNI ludzie udają zdrowie psychiczne, żeby nie zostać odrzuconym przez społeczeństwo

w którym niestety muszą żyć albo, żeby społeczeństwo nie olało ich za "słabość"

chcą, żeby ich słowo się liczyło.

kto nie chce?

udajemy spokój i entuzjazm, żeby ludzie nie pomyśleli o nas źle w swoim stylu.

żeby się nas nie bali jako zagrożenia dla własnego czegoś tam.

człowiek w depresji jest męczący nie tylko dla siebie (bo wyobraźcie sobie, że to choroba i boli)

ale dla wszystkich wokół.

zazwyczaj, kiedy usiłujemy podzielić się z kimś swoim najbardziej osobistym...bólem

stajemy się obcy, bo ludzie nie chcą sobie wyobrażać jak to wyglada.

może nie chcą się zarazić taka dożywotnią chorobą.

ale to tylko świadczy o ich fobiach społecznych.

tak więc świadomi tego, że z całym swopim balastem zostaniemy odrzuceni....

upychamy to wszystko głęboko w sobie.

UDAJEMY głupawą radość.

przekonujemy o swojej niebywałej sile psychicznej.

mówimy, że możemy przenosić góry.

ale ludzie, którzy wiedzą jaka jest prawda zawsze traktują nas na dystans. jak dzieci.

czujemy się więc kalekami w tym udającym idealny porządek kraju.

tym, w którym aktualnie się znajdujemy.

przepraszam za porównanie ale czujemy się wręcz jak murzyn wśród rozjuszonego ku klux klanu. :/

różnica jest taka tylko, że to nie biali nas powieszą.

my to w końcu sami zrobimy.

i to właśnie w takim momencie, żebyście nigdy nie doszli do tego dlaczego.

zrozumienie tego wszystkiego mogłoby i z Was zrobić samobójców.

a tak ...z czystym sumieniem nam zawsze ładnie pomagacie...

swoją bezduszną ignorancją, kopaniem nas po mordzie kiedy leżymy

uświadczaniem nas w przekonaniu, że coś z nami nie tak.

tysiąc razy...dzięki...za trzymanie liny.

ale podcierać nam dup juz nie musicie.