"Nie uwie­rzysz, jak głębo­ko oszus­two, podłość i skur­wy­syństwo za­korze­nione są w na­turze ludzkiej." 

                                                                                                                                                 -Andrzej Sapkowski

16 lat podróżowałem sam między tymi nędznymi kreaturami które nazywają się ludzmi. Już od małego szczenięcia przekonałem się o tym, że nawet najbliższy człowiek którego powinienem kochać, który zawsze jak byłem głodny mnie nakarmił a gdy było mi zimno przykrył, okazał się tak naprawdę niczym innym jak tyranem. Robił to wszystko tylko dlatego ponieważ chciał coś w zamian... Chciał żebym go chronił gdy robi coś złego, żebym był jego sługą i go słuchał nie patrząc na to czy postępuje wbrew swemu sumieniu. Tak mijały lata, aż pewnego dnia gdy moje kły (krzywdzące wcześniej wielu dobrych ludzi) zatopiły się w gardle mego pana którego z każdym mijającym dniem nienawidziłem coraz bardziej. W ten sposób uwolniłem się od ludzkiej tyranii i wędrowałem po świecie szukając swojego miejsca, i wiesz co czytelniku? znalazłem je! tak, to była moja polana na którą nie wpuszczałem nikogo a zwłaszcza ludzi.