( pod napięciem ) 

stare zdjecie na tle naszej bryki.. z lat naszej swietnosci :p No pasaran! Umierający republikanie, brocząc po bruku krwią swoich ran, w krwi umaczanym palcem po ścianie wypisywali: "No pasaran!" Ogniem, żelazem napis ten ryto pośród barykad z bruku i serc. Tak się rodziła wolność Madrytu, droższa niż życie, trwalsza niż śmierć. Na nią dwa lata parły faszyzmy, ogniem, żelazem żłobiąc jej kształt. Wolność na posąg rosła ojczyzny, tej, która depcze ucisk i gwałt. W wierszu mym - wolność, równość braterstwo, wiersz mój zbroczony krwią swoich ran. Jeśli ma zginąć, niech poprzez śmierć swą głosi nadzieję: "No pasaran!" Ale miło mi o tamtej ziemi myśleć czasem, idąc przez życie, żem nauczył się tam słów, któremi umiem kochać i cierpieć, i bić się. Dzięki, dzięki za każde słowo, dobrzy ludzie z dziecięcych wspomnień, niech wam szumi wiślanie, sosnowe wiatr, co ślady tam zamiótł po mnie. W. Broniewski ten wiersz jakos tak poruszyl cos w glowie ..