To koniec, tak po prostu się skończyło. Bez pytań, złych odpowiedzi, łez i smutku. Może tak musiało być, a może ma serca z kamienia i nikt się nie przebije do jego środka. Zamknęła się na to uczucie już jakiś czas temu, ale jego strzępki dopadały ją co jakiś czas. Zazwyczaj, gdy czuła się samotna. Wówczas do jej głowy dostawały się emocje i wspomnienia, którymi żyła jakiś czas temu. Dziś każdy dzień jest do siebie podobny, a noce są ciemne i puste. Każdej kolejnej buduje cegiełki własnego muru, którego nikt nie potrafił przekroczyć. Może potrzebuje nauczyć się żyć sama ze sobą, a może na to, co jej kiedyś odebrano, musi jeszcze zaczekać. Tak mijają jej koleje minuty życia. Na czekaniu.

brzoskwiniowewino

Lublin