Miś dalej na MP, a ze mną coraz gorzej. Smutno, smutno i jeszcze raz smutno mi jest. I jak tu nie tęsknić za nim. Ehh.. mam nadzieję, że wróci jak najszybciej. Żle mi bez niego... Ale tak to jest jak sie ma chłopaka sportowca. 

"Dziewczyno zakochaj się w piłkarzu ręcznym, bo jeśli pokocha cię jak ten sport to będziesz najszczęśliwszą kobietą na świecie" - nie do końca się z tym zgadzam. Z jednej strony ciągłe mecze, zawody, kadry, brak czasu żeby gdzieś wyjść, trener - który za wszelką cenę chcę zniszczyć twój związek, ponieważ przeszkadza mu w rozwijaniu swojej" pasji". A z drugiej całkowite poświęcenie, bo tylko oni potrafią przejechać całe miasto ttylko po to żeby cię przytulić.

Mimo tego wszystkiego jacy są, wolałabym mieć go tu przy sobie. Móc zasnąć i obudzić się przy jego boku. No dobra koniec tego "rozmarzenienia" (nie wiem czy dobrze napisałąm), bo nigdy nie skącze.

Dobranoc :*