tak, chcę umrzeć. tak, chcę popełnić samobójstwo. nie, nie zrobię tego. będę dalej się kurwa męczyć. bo tak mam od kilkunastu lat, więc dlaczego miałoby się teraz coś zmienić? przecież nie mogę tego powiedzieć nikomu. nie mogę zadzwonić do ciebie i powiedzieć kochanie potrzebuję cię teraz bo znów mam stany depresyjne i nie chcę żyć. przyjedź przytul i powiedz że to wszystko ma jakiś sens. nie mogę kurwa. bo my nie mamy sensu. bo teraz siedzisz sam albo z kimś pijany i nie wiem co robisz gdzie i z kim. przestałam ci ufać po pierwszym kłamstwie. jak mogę do ciebie zadzwonić i ci to powiedzieć skoro dla ciebie nie ma czegoś takiego jak zaburzenia choroby psychiczne tylko to zwykłe lenistwo. nie jesteś moim przyjacielem kochankiem bywasz ale przecież nie czuję się kobietą bo to ja cię zmuszam nie pożądasz mnie. nie mogę nikomu powiedzieć że nie pojechałam dzisiaj do pracy dlatego bo chciałam nie chciałam rzucić się pod samochód by to się skończyło. jestem zakłamanym gównem najgorszym co może się przytrafić więc lepiej żeby się nie przytrafiło. wiesz ile razy żałowałam że się urodziłam? ile razy zastanawiałam się co dalej? ile razy krzyczałam zdzierając sobie gardło i rzucając wszystkim tak jak przed chwilą? nie ma już dla mnie szans, tak teraz myślę. ale jestem pierdolonym borderkiem i jutro obudzę się w znacznie lepszym nastroju i zapomnę o tym jak bardzo teraz czuję się samotna i zagubiona jak bardzo potrzebuję pomocy i wsparcia, ale powinnam się tylko wstydzić swoich myśli uczuć i emocji. znów nie będę umiała w nocy spać a ty będziesz bawić się w najlepsze. nie zaproponowałeś spotkania tylko żebym przyjechała czyli będziesz wtedy znów pijany i nie pojedziemy nigdzie tylko będę leżeć półnaga w twoim łóżku czekając aż coś się zmieni aż mnie nagle pokochasz tak jak bym chciała a ty będziesz łykał głośno kolejne piwo i z każdym głośniejszym oddechem będę bała się że znów mi powiesz że to koniec

tak nie chcę już żyć.