...

Wiem , że Cię to boli. Nie możesz pogodzić się z przeszłością. Być może rządzą Tobą ból , smutek , rozczarowanie. Pojawia się depresja. Nigdy nie chciałam dla Ciebie takiego losu. Chroniłam Cię jak tylko mogłam. Od dnia kiedy Cię poznałam,  wiedziałam,  że staniesz się dla mnie ważny. Nie sądziłam,  że aż tak. Starając się Ciebie chronić,  sama wpadłam w sidła tego wroga. Życie wywróciło się do góry nogami , psychika siadła. Minęło sporo czasu , a nie wróciła do pierwotnego stanu i zapewne nigdy nie wróci. Nie wróci,  tak jak Ty wracasz. I mówisz,  że nie udało Ci się.  Na prawdę jest mi przykro , bo już byłam na najlepszej drodze by uwierzyć,  że to czas kiedy możemy zacząć żyć w miarę spokojnie , bez ucisku tam gdzieś głęboko. Zaczęłam wierzyć,  że będziemy się cieszyć swoim szczęściem. Szczęściem osobno. Życzę Ci jak.najlepiej i ciężko mi , gdy teraz wiem , że jednak Tobie też jest źle. Może faktycznie jesteśmy sobie pisani. A może oboje potrzebujemy dobrego psychiatry.