55. We'll see you when we die

Piękności na melanżu w mojej rezydencji.

Upojna noc pełna filmików z serii We Love Poland oraz Abstrachujów.

Oby więcej takich! :D

Niedługo minie połowa wakacji, a ja nie zrobiłam kompletnie nic produktywnego.

Tak bardzo się stoczyć.

Za 2 tygodnie czeka mnie wyjazd do Kostrzyna, potem prawdopodobnie Berlin.

A pod koniec sierpnia, jako nagroda za wytrwałość, Helsinki.

Obadam teren, i za jakieś 5 - 7 lat: żegnaj Polsko, witaj Finlandio.

Helsinki, Hameenlinna, Lahti, cokolwiek.

Bez żadnych znajomych, zacząć nowe życie na własną rękę.

Język opanuję, Finów znam, damy radę.

A tymczasem robię za pomocną dłoń aż dla 5 osób.

Z czego tylko jedna tak naprawdę się liczy.

No dobra, właściwie to wszystkie. Jedni mniej, drudzy bardziej, ale zawsze.

Chciałabym pomóc każdemu z osobna, ale nie daję rady.

Chyba w końcu muszę zacząć od siebie, dopiero potem brać się za innych.

Szkoda tylko, że nie potrafię tego zrobić od ponad 2 lat.

W niedzielę minie tydzień od najlepszego dnia wakacji 2013.

Seven Festival, czyli jak oficjalnie Korpiklaani podbiło moje serce do końca życia.

Picie z Jarvelą przed i po koncercie, te emocje, zdjęcia, darmowe fajki, litry wódki, śmierć pod sceną, bo gimby srały na Comie, oczekiwanie, sranie po gaciach, wreszcie wyszli, aww yeah!

Zagrali Kirki. Mój boże, popłakałam się wtedy. A Jonne stoi i się śmieje. No cóż.

I ta jego mina kiedy dawał nam karty hotelowe. O panie, coś pięknego.

Będę tęsknić!

Zobaczymy się po śmierci.

Turisas - One More