Duma

Przeanalizujmy sytuację. 

Widzisz starego dziadka, co myślisz? Zapewne, że jest stary, gruby i śmierdzi, brzydki i ohydny. (Nie mówię, że każdy tak myśli). Wyobraź sobie, że ten dziadek, gdy był w twoim wieku zajmował się konspiracją i za napisanie głupiego z pozoru hasła na murze mógł zostać zamordowany, a razem z nim cała jego rodzina. Że ten człowiek, który jest już zbyt stary, żeby móc samemu się umyć, który ma problemy z układem moczowym, ale jest zbyt dumny, by nosić pieluchy dla dorosłych, że ten nikt, za jakiego go masz walczył z bronią w ręku, aby nasz kraj w ogóle widniał na mapie Europy. 

A wiesz, co on myśli o Tobie? Kolejny młody człowiek, który wyjedzie do Niemiec w poszukiwaniu pracy. Po co mój brat i ojciec zginęli na wojnie? Teraz bylibyśmy częścią Niemiec i nikt nie musiałby wyjeżdżać. Po co moja matka urodziła 3 ruskich dzieci, które były efektem gwałtu jakiegoś bezdusznego Rosyjskiego żołnierzyka? Znowu patrzy na mnie z pogardą, choć ja na mego dziadka patrzyłem z dumą.

Łatwiej jest wyjechać za granicę i zostawić podupadający kraj na pastwę samolubnych polityków, którzy chcą się tylko nachapać, zamiast walczyć o to, co budowali dla nas nasi ojcowie. Łatwo powiedzieć, ze to wina Niemców, że nasz kraj upada, a tak naprawdę to wina zadufanych w sobie Polaków. Bo ludzie, którym naprawdę należy się szacunek, którzy obronili naszą polskość odchodzą w zapomnienie, a my przypisujemy sobie ich zasługi, choć ten naród już dawno stracił własną kulturę i dumę.