Obóz maj 2013

Znów Bieszczady, tym razem z intensywnym wysiłkiem, również będą niezapomiane jeśli owe kolano bedzie mi dawać w d*.. w kość do końca życia, no ale nic, będą wspomnienia.

Uwielbiam tą zieleń, te zielenie, różne, przeróżne... 

jasną zieleń..

jasnawą zieleń,

zieleń że zieleń,

dojrzałą zieleń,

ciemną zieleń,

zieleń wpadającą w ciemny granat,

granat z lekką zielenią,

jasny granat,

niebieski,

błękitny...

i niebo... 

CUDO...

to wszystko do zobaczenia w Bieszczadach, w piękną pogodę. Bo.. najpiękniej jest zawsze, w słoneczny dzień, porankiem, wieczorem i w południe gdy slońce opala, smaży ale tego nie czujesz, pieknie jest wczesnym majem, gdy dopiero wszystko budzi się spod białej kołderki, pięknie gdy wszystko jest zielone i co rusz gdzie spojrzymy są białe drzewa od kwiatów, skąd? osobna historia tajemnyczych Bieszczad. Ale... najnajnajpiekniejsze Bieszczady są jesienią i każdy to powie i nie zdoła wymienić wszystkich barw. Chciałabym je chociaż zobaczeć na własne oczy, tak na żywo, dotknąć je wzrokiem i odpłynąć...

Jeśli nie wiesz o czym mówię to znaczy że musisz jechać w Bieszczady, ale nie tam gdzie jadą tlumy, budują się szeregowe domki dla masowych, bo nadal nie zrozumiesz...

Tak, a to małe niebiesko czarne, zupełnie niewtapiające się w otoczenie to ja ;)

Dziekuję fotografce Madzi, że przypadkiem robiąc piekne widoki ujęła utykającą mnie :D