gdzieś to zgubiłem...

Generalnie, życie ludzkie jest jak moneta. Ma dwie strony. Orzeł, reszka, awers, 

rewers... nazywajcie jak chcecie. Ale, o co chodzi. Jeśli strzelisz w monetę - zrobisz w niej dziurę, zarówno uszkodzisz orła jak i reszkę. "Strzelając" w życie... po prostu je osłabiasz. Zawsze masz jeszcze tą drugą stronę, niekoniecznie drugą twarz ( chociaż oczywiście i to się w naturze zdarza ). 

Masz jak najbardziej drugą stronę , którą możesz wykorzystać jak tylko zechcesz... dziury co prawda nie załatasz, pustka zostanie, jakieś smrodliwe powietrze zawsze przez nią przejdzie, zawsze o sobie przypomni. 

Czy wystarczy "odświeżacz" czy może najlepiej całą drugą stronę wypierdolić w pizdu i się poddać? Jakieś mądre, konkretne sugestie? 

Charakter mojej pracy sprawił, że totalnie zmienił mi się światopogląd, zmieniłem spojrzenie na ludzi. Ludzie to młoty, ewidentnie swoją winą próbujący obarczać innych, czy to sprzedawcę czy to ojca czy to żonę / męża.

Myślę, że od nich odróżniam się tym, że do błędu przyznać się potrafię i swoją winą, nie obarczam nikogo innego... ja odjebałem? - ja odpowiadam i dziękuję. Nie zrozumiałem? Ja dostaję cięgi, a nie przelewam swoją frustracji na innych.

Nie umiem nad sobą czasem zapanować? Każdy ma taki chwile... tylko wszyscy inaczej reagujemy...to można wypracować.