Wspomnienia.

Zdjęcia największe mówi o teraźniejszości.
Zdjęcie poniżej  pierwsze małe od lewej. Ja-67kg.Przeszłość.(4mies temu.)
Zdjęcie drugie małe od lewej Ja.-62kg. Przeszłość.(2miesiące temu)
Zdjęcie trzecie małe .Ja-50kg. Teraźniejszość.(25 październik 2011r.)
Zero różnicy.
G R U B A S -pisany drukowanymi i wytłuszczone. ; <
Ostatnio zawaliłam..
Od jutra zaczynam wszystko od początku.
Nie mogę pozwolić na to bym zawalała cały czas ,bo wrócę do wagi jaką miałam 4 miesiące temu.
A tego nie chcę. Skoro nie potrafię patrzeć na siebie teraz..
A co dopiero wtedy?! OMG.
Jestem w złym stanie.
Mam ochotę wymiotować.
Ale nie potrafię wymusić-od bardzo dawna próbuję różnych sposobów.
To byłoby wygodniejsze niż głodówki,ale teraz nie mówimy tu o wygodach!

 

Jestem słaba psychicznie. 
Dlaczego nie potrafię sobie pomóc z najprostszymi rzeczami na świecie?
A jak już ich nie potrafię zrobić zamykam się w sobie?
Nie potrafię otworzyć się na ludzi,na świat jaki mnie otacza.
Tak na prawdę udaję silną,ale taka nie jestem.
Przecież jedynym sposobem o czym mówię na ten temat i z kim o tym rozmawiam to tylko i wyłącznie Wy i literki przelane na bloga z odrobiną uczuć. 
Jak tylko próbuję to ogarnąć i w końcu schudnąć ,to słowa koleżanek mnie dobijają,zamiast mnie wspierać TO:
"Jesteś nienormalna ,jak możesz się odchudzać,jesteś chuda."
Otóż NIE, moje DROGIE PANIE,ja nadal jestem zwykłą ZIMNĄ SUKĄ i GRUBĄ ŚWINIĄ
Przecież nie powiem komuś kogo nie znam,że cierpię.. 
Bo prosty człowiek nie zrozumie tego.
Chciałabym mieć kogoś z kim mogę na prawdę i szczerze porozmawiać,osoba ,która mi poświęci kilka minut ze swojego życia.
A i dla zrozumienia ja teraz nie chcę po przeczytaniu tej notki żadnych deklaracji typu:
-"Zapominasz o mnie? Ze mną zawsze możesz pogadać"
-"Ja Ci chętnie pomogę" itp.
Na dzień dzisiejszy nie mam innego wyjścia jak:
Przelewać to na bloga.
Jest on do dupy,bo nic konkretnego w nim nie piszę i tylko marudzę,że coś się nie udaje.. 
Staram się by było dobrze,ale ja nie potrafię tak.
Starać się-otrzymywać porażki. 
To wszystko tak bardzo boli..
A w szkole mówią,że nie cierpię.
Kochani, ja staram się to ukryć.
Najgorsze jest to,że jak wszyscy podchodzą do Ciebie,bo Ty nagle siedzisz pod klasą sama z pytaniem:
"Co taka smutna?"
"Co Ci się stało?: )"
Nie kurwa! U mnie nie ma czegoś takiego jak takie pytania.
Jeżeli się widzi taką osobę to wyciąga się ją z tego dołka, nie pytając o przyczyny!
Czasami wystarczy posiedzieć z taką osobą ,złapać ją za rękę ścisnąć by poczuła bezpieczeństwo,nie odzywając się!
Wystarczy poczucie bezpieczeństwa,poczucie,że można na kimś polegać.
 Depresje bywają poważne..

Czekam ,aż się zjawi również moja druga połówka- od bardzo dawna.
Zostałam zraniona.
Mówiłam,że wolę być singielką-nie potrafię.
Brakuje mi czyjegoś wsparcia,czułości.


http://www.youtube.com/watch?v=Wa2RtXKVVdQ&feature=bf_next&list=FLiZ6veQV1FKgvhiyO-pVOBw&lf=autoplay


Skończyłam spisywać swe nędzne uczucia-nieliczące się dla nikogo.

Zapomniałam napisać,że na was motylki zawsze mogę liczyć<3
Kocham was,jesteście częścią mojego życia.; *