Myśleć to co praw­dzi­we, czuć to co piękne i kochać co dob­re...

Jeśli poj­miesz sub­telną różnicę między trzy­maniem za rękę a spęta­niem duszy,
I zro­zumiesz, że miłość nie oz­nacza wspar­cia, a przy­jaciele bez­pie­czeństwa.
Nau­czysz się, ze po­całunek to nie kon­trakt, a pre­zen­ty to nie obiet­ni­ce.
Zaczniesz przyj­mo­wać po­rażki z pod­niesionym czołem,
nie spuszczając wzro­ku, jak zroz­paczo­ne dziec­ko.
Nau­czysz się też bu­dować swe dro­gi na fun­da­men­cie dnia dzi­siej­sze­go,
po­nieważ jut­ro jest zbyt niepew­ne.
Wnet poj­miesz, że słońce może spa­lić, jeśli przyg­rze­wa za moc­no.
Załóż więc włas­ny ogród i sam uk­wieć swoją duszę, za­miast cze­kać,
aż ktoś przy­niesie ci kwiaty.
Zo­baczysz, że tak nap­rawdę możesz przet­rzy­mać wszys­tko...

Im więcej tru­du i cier­pienia na Two­jej życiowej drodze, tym sil­niej­szy i war­tościow­szy jes­teś, wówczas po­radzisz so­bie z każdym wyz­wa­niem lo­su.