Wakacyjna miłość . ( 6 )

Szliśmy do pizzeri . Uśmiechałam się do niego , rodziło się we mnie coraz większe uczucie .

- Karina czy Ty mnie w ogóle słuchasz ? Patrzysz się na mnie cały czas i sprawiasz wrażenie nie obecnej . Ogarnij się . - powiedział Sebastian ze skrzywioną miną . Chyba nie podobało mu się to , że cały czas gapiłam się na niego i nie mówiłam nic .

- Ej no spoko weź się nie unoś i na mnie nie krzycz . Myślałam , że chcesz spędzić ze mną miło czas . W ogóle później pogadamy bo chyba nie mamy tych samych intencji co do siebie . - powiedziałam do niego , spojrzałam na niego zawiedzionym wzrokiem .Skrzywdził mnie tymi słowami . Myślałam ,że podobam mu się czy coś . W chuj bolało , ale nie miałam na to wszystko żadnego wpływu . W jednej chwili w mojej głowie pojawiło się setki pytań bez odpowiedzi . Chciałam z nim porozmawiać na spokojnie i wyjawić mu swoje uczucia , jednak po jego reakcji miałam mieszane uczucia i wiedziałam że nie przejdą mi słowa z wyzwaniem miłości przez gardło .

- co ty pieprzysz ?! dziewczyno , poznaliśmy się lepiej dopiero przedwczoraj a Ty mi tu o jakichś wyznaniach mówisz ?! weź lepiej puknij się w łeb bo pusta jesteś jak nie wiem . Daj mi spokój na dzisiaj , nie chcę mi się z Tobą rozmawiać . Do kiedyś , na razie . 

- cześć . - odpowiedziałam bezradnie . W tym oto momecnie wszystko runęło jak domek z kart . Nie wiedziałam jak mam to naprawić czy biedz za nim , zostawić go w spokoju . Wszystko nie mało , żadnego najmniejszego sensu . Skoro zakończyła się moja 'randka' z Sebastianem postanowiłam pójść do domu i tak wszystko stracone . Wróciłam się do domu , wszystko mnie denerwowało . 

Mojej mamy nie było , a więc byłam sama . Poszłam do swojego pokoju i postanowiłam położyć się spać . Blanka była na mnie wielce obrażona więc nie chciałam do niej dzwonić i się jej narzucać . Zasnęłam spokojnie i spałam tak przez dwie godzinki , gdy się obudziłam była godzina osiemnasta . Wyszłam na taras , zobaczyłam że obok siedzi moja niby koleżanka Żaneta , nie znosiłam jej i bardzo mnie denerwowała . Miałam z nią dużo starć więc nie lubiłam z nią rozmawiać . Usiadłam na leżaku i patrzyłam w niebo , w pewnym momencie zorientowałąm się że mnie obserwuje , odwróciłam się więc i powiedziałam :

- masz może jakiś problem czy co ? myślisz , że nie czuje jak się na mnie gapisz . Nie życze sobie tego więc się odpieprz .

- eej weź się uspokój co ? nic Ci nie zrobiłam , wiecznie masz jakieś problemy do mnie . Gdybś się tak nie zaczynała i nie miała jakiegoś hallo w stosunku do mnie nie miałybyśmy tylu nie potrzebnych kłótni . - powiedziała Żaneta i poszła z tarasu . 

Ja zostałam nadal na swoim i nie robiłam sobie niczego z jej słów , myślałam o Sebastianie . Po chwili takiego myślenia zaczął mnie denerwoać w myślach . Postanowiłam urwać z nim kontakt , nie miałam zamiaru odbierać od niego telefonu jakby dzwonił , odpisywać na gadu itp. Nagle dostałam esemsa od nieznanego numeru o treści : Przepraszam Cię za dzisiaj , mogę do Ciebie wpaść i pogadać ? Gdy zobaczyłam tego esemesa od razu wiedziałam , że to Sebastian . Szczerze miałam już go gdzieś , ale chciałam popatrzeć jak się przede mną błaźni . Lubiłam ośmieszać ludzi , szczególnie takich frajerów jakimk był on . Wyznawałam do niego szczere uczucie a on na mnie nawrzeszczał , takie zachowanie według mnie było karygodne i nikomu nie wybaczałam takiego zachowania . Odpisałam mu , że może przyjść i ze mną porozmawiać . Postanowiłam wstać i nalać sobie soku do szklanki . Nie minęło kilka minut a ktoś zadzwonił mi domofonem , nie przeszło mi nawet na myśl że może być to Sebastian . Powolnym krokiem poczłapałam do domofonu . Otworzyłam mu drzwi i stałam tak przy otwartych drzwiach aby wiedział gdzie ma przyjść , na mojej twarzy nie widniał uśmiech lecz obojętna mina .

- cześć . - powiedział niepewnie .

- cześć , wejdź i opowiedz mi tą swoją fascynująca historię bo normalnie ciekawość mnie zżera . - powiedziałam z ironią , idąc do kuchni .

+ . reszta później . ; )