Kamusznik (Arenaria interpres) średni ptak wędrowny z rodziny bekasowatych.

Cechy gatunku  Kamusznik to błotny ptak wielkości szpaka. W szacie godowej samiec ma głowę i szyję białą, wierzch głowy pokryty podłużnym czarnym kreskowaniem na białym tle, oczy łączy czarny, poprzeczny pasek, na bokach szyi i głowy podłużne czarne pasy łączące się w czarną plamę na gardle, obejmujące również boki piersi. Środek piersi, brzuch i pokrywy podogonowe białe. Skrzydła w rdzawobrązowe pasy, w podobnym kolorze grzbiet dodatkowo z czarnym pasem. W locie wygląda efektownie - widoczne białe plamy na skrzydłach, biały kuper z podkowiastą czarną plamą i ogon biały z dwoma czarnymi pasami. Krótki, mocny, klinowaty dziób czarny lekko wygięty ku górze, nogi pomarańczowe z czarnymi plamami na stawie skokowym. Samica mniej kontrastowa, o jednolicie ciemnym wierzchu głowy. Jesienią osobniki dorosłe tracą swój rudawy odcień. W szacie spoczynkowej zarówno samiec, samica jak i osobniki młodociane mają wierzch ciała ciemnobrązowy z delikatnym deseniem, podobnego koloru szeroka obroża na szyi i boki piersi. Osobniki młode są jednak nieco jaśniejsze od dorosłych. Środek piersi, brzuch i pokrywy podogonowe oraz podgardle białe. Dziób szary, nogi pomarańczowe. Usłyszeć można jego ostre, gardłowe, piszczące i gwiżdżące zawołania "tik e tik" lub "khi ki ki ki kiw". Rozpoznanie pojedynczego osobnika jest wprawdzie łatwe, ale utrudnia je zwykle mieszanie się z innymi stadami siewkowców. Wymiary średnie 

dł. ciała ok. 20 - 25 cm
rozpiętość skrzydeł ok. 45 - 56 cm
waga ok. 80 -190 g

  Biotop  Morskie kamieniste i piaszczyste wybrzeża, wydmy, skaliste wysepki i kamieniste części tundry  gdzie jedyną występującą roślinnością są mchy i porosty, również w strefie lasów iglastych. Miejscami może być tam bardzo liczny. W czasie przelotów kamusznika spotyka się w głębi kontynentu europejskiego na błotnistych brzegach i płyciznach, nad jeziorami i stawami, ale tylko pojedynczo.

Pożywienie 

Bezkręgowce,nasiona roślin

Nie znając szczegółów wyglądu na brzegach mórz można go rozpoznać po tym, że zajęty jest odwracaniem kamieni. Dotyczy to nawet tych kamyków, które są większe od niego. Odwracać może też muszle, rozgrzebywać sterty glonów. Szuka w ten sposób pod spodem drobnych mięczaków, skorupiaków (głównie krewetek), pajęczaków i owadów. Kamienie najpierw podważa dziobem, a potem odpycha na bok, aż w końcu przewraca całkowicie. Od tej techniki zdobywania pokarmu wzięła się jego nazwa. Na zaludnionych wybrzeżach karmi się zimą również odpadami z kuchni restauracji plażowych. Nie gardzi też padliną.

Zdjecie udostępnione z http://www.photoblog.pl/awosfoto

Ten pb bierze udział w konkursie na najlepszy pb 2010.

Zamiast komentarza ZAGŁOSUJ  na ten pb