Powoli zbliża się ten dzień kiedy oderwę się od przeszłości.

Sama nie wiem czy to aż tak duży krok. 

Pakowanie się przynosi wiele ulgi jak i przykrości. 

Tyle rzeczy zbieranych i układanych w pudełkach przez 18 lat nagle przestają mieć jakąkolwiek wartość.

Mimo lat okazuje się, że wspomnienia często są przchowywane w listach, maskotkach , zdjęciach.

Pytanie czy mają wartość jeżeli przypominamy sobie to wszystko w zetknięciu z nimi? 

Czy mają większą wartość niż te uparcie przechowywane w głowie? 

Tyle tych wspomnień mieści się w tym pokoju, tych złych, pięknych, nowych, zaskakujących, twórczych... tych których nigdy nie zapomnę. 

I to może jest właśnie ten właściwy czas by zacząć na nowo.

Zapakowane i wywiezione stosy książek a pomiędzy nimi niedokończona książka czekająca na swoją kolej.

Jedno wiem.

Dobranoc.