Już nawet nie ukrywam faktu, że nie umiem się pozbierać. Za każdym razem mówię do swojego odbicia w lustrze, które z każdym dniej wygląda coraz gorzej " Od jutra weźmiesz się w garść, gdy wstawniesz zmienisz cały otaczający Cię świat". Jakaś racja w tym jest, przez pierwsze 5 minut, umiem tak funkcjonować, potem podupadam, poddaje się kolejny raz i trace wiarę we wszystko co żyje. Czy można być tak słabym człowiekem? Z miesiąca na miesiąc, z dnia na dzień coraz bardziej nienawidze siebie,moich bliskich i całego świata. Nie umiem się podnieść, smak goryczy po tak pięknym okresie. Nie umiem się odnaleźć... ani w polsce,ani w warszawie,ani w swoim super pieknym cudnym nowym pokoju, nie umiem juz nawet spojrzec wam w oczy, a tak bardzo was kochalam i kocham...

nawet już nie chce wracać do starego rozdziału mojego zycia, chce rozpoczac nowy,inny... musze, ale nie potrafie,zupelnie nie potrafie. nie wiem od czego zaczac i jak przestac o tym co minelo i juz nie wroci...

już nawet nie tęsknie za twoim uśmiechem i smakiem twoich ust