Czas, jak to Czas, krawiec kulawy,

 z chińskim wąsem, suchotnik żwawy,

coraz to inne skrawki przed oczy mi kładzie,

spoczywające w ponurej szufladzie.

Czarne, bure, zielone i wesołe w kratki,

to zgrzebne szare płótno, to znów atłas gładki.

Raz - coś błysło jak złotem,  zamigotało zielonym klejnotem,

zatęczyło na zgięciu, zachrzęściło w dotknięciu...

Więc krzyknęłam: "Ach! z tego, z tego chcę mieś suknię!"

Lecz Czas, jak to Czas,  zły krawiec, tak pod wąsem fuknie:

"To sprzedane do nieba - cała sztuka - szczęśliwy,

kto ten skrawek widział - niech większego szczęścia nie szuka". -

To rzekłszy, schował prędko próbkę do szuflady,

a mnie pokazał sukno barwy - czekolady.

Maria Pawlikowska-Jasnorzewska

tak to jest, szczęście bywa ulotne,

bardzo często tez przychodzi niespodziewanie

i wcale nie tak łatwo jest się szybko zorientowac że to właśnie to,

ale kiedy już tak się stanie trzeba o nie dbac.

Bo na pewno warto :)