To co było już chyba nigdy nie wróci. Nie da sie czegoś naprawić bez pomocy drugiej osoby i bez jej chęci. Ale nie warto się załamywac,  bo to nie o to tutaj chodzi, trzeba sie pozbierać i iść dalej , nawet wtedy gdy stracisz kogoś na kim Ci zależało najbardziej. Kogoś z kim mogłes rozmawiac godzinami o wszystkim i o niczym.. kogoś , kto zawsze Cie rozumiał , wspierał , wyciagnął pomocną dłoń , zawsze potrafil poprawic humor gdy bylo naprawde źle.. . Kogoś kto był z Tobą zawsze, nie tylko w tych dobrych chwilach, kogoś kto był taki jak Ty. 

Wiesz co jest najgorsze? To, ze  ze osoba ktora była dla Cieie najwazniejsza ,nie tęskni za Toba, nawet o Tobie nie pomyśli i żaluje tego czasu, który dla Ciebie jest najlepszymi wspomnieniami . To że , gdy ją mijasz traktuje Cie tak jakby Cie wogóle nie znała. To tak bardzo boli. Ale Ty nie potrafisz jej zienawidzic, kochasz ją nadal tak samo jak wcześniej. Czekasz z nadzieją , ze kiedyś powie , że też bardzo teskniła , choć wiesz że to nigdy się nie wydarzy, ale i tak czekasz. Mim oże nie utrzymujecie kontaktu dalej sie o nią troszczysz i nie chcesz żeby popełniała błędy przez , ktore zawsze cierpiała. Życzysz jej z całęgo serca szczęścia , choć Ty dla niej już nie istniejesz.