"I tak mój przyjacielu w końcu kocham . Tak naprawdę . Nigdy nie czułam się wspanialej niż teraz. Zapytasz sie jaki on jest . Tak w końcu znam tą twoją ciekawość. Nie brakuje mu niczego. Nie wiem czy wystarczyło by mi dnia żebym mogła Tobie go opisać.

 Zawsze chciałeś żebym znalazła swoją Drugą Połówkę. Ale nie. "On nie jest moją Drugą Połówką. On jest częścią mnie." Gdy patrze na niego widzę siebie. To wspaniałe uczucie. Nawet gdy go nie ma czuje, że jest obok. I nawet teraz gdy pisze do Ciebie ten list na parapecie dużego okna, popijając kawę i od czasu do czasu spoglądając na niebo myslę o Nim.

Czuję coś co zawsze chciałam poczuć. To czego szukałam, goniłam za tym. Szczęście. Ostatnio mój przyjacielu On zapytał się czy chciałabym spędzić życie z kimś takim jak on. Nie miałam wątpliwości. Odpowiedziałam bez zastanowienia. Tak. Tak przyjacielu chciałabym codziennie zasypiać i budzić się obok niego. Być wsparciem dla niego.

Tylko co on o tym myśli...

I wieszczego się najbardziej boje? Że on odejdzie.. A wtedy umrę . Moje serce przestanie bić, bo on je weźmie a bez serca nie można już żyć. 

Licze godziny do spotkania z nim. Gdy go widzę patrze na niego tak jakbym go miała zobaczyć ostatni raz. Ale ja chce pamiętać jego twarz, jego oczy, usta. Czasami pyta się mnie czemu tak na niego patrze. Lecz nie powiem mu tego co pisze Tobie.

Zależy mi na nim jak na nikim innym. Nie ważne co się stanie ja będę walczyła o niego do końca ... O jego miłość .

Ktoś pomyśli, że to minie. Nie, nie minie . Jestem tego pewna jak niczego innego .

Kończe ten kótki list do Ciebie . I z Tobą chciałam się podzielić moim szczęściem. "