O wszystkich dnia porach - Ty

Poprzydzielano nam natrętne księżyce
pomosty świateł przez wiosenne ulice
latarnie w łukach bram
łagodne gwiazdy uczepione u okien
w kawiarniach lampki i półświatła - półmroki
przydano nam.

Lecz nim wygasną pajęczyny lichtarzy
w ciemnościach naszych inny żar się rozjarzy
inny zapłonie blask.
I będę czytać twoje oczy palcami
i nic nie będzie przed nami za nami
nic nic nic oprócz nas.

A kiedy wszystko zgaśnie
to wtedy jest najjaśniej
najprościej.
Modlimy się ustami
modlimy się rękami
w ciemności.

Jesteśmy niewidomi
tylko sobie wiadomi
ślepi na wszystko.
Po omacku błądzący
tylko siebie znający
tak blisko.

Bo ciemność to my sami
bo nie ma nic przed nami
nie ma nic oprócz nas
A tylko nasze ręce
nasz dotyk i nic więcej
nic więcej.
Nikt nikomu nie kłamie
wiemy siebie na pamięć:
to my.

kochaj mnie, mimo wszystko